หากลองจินตนาการถึงวัยเด็ก ทุกคนล้วนต้องมีฮีโร่ประจำตัวเป็นของตัวเอง คำว่า “ฮีโร่” เราคงคิดถึงตัวการ์ตูนอะไรก็แล้วแต่ ที่ต้องมีพลังพิเศษ ต้องมีพละกำลังมากมาย มากกว่ามนุษย์ปุถุชนทั่วไป ต้องผดุงคุณธรรมปกป้องประชาชน และต้องออกมาตอนจบเพื่อจัดการเหล่าร้าย คงมีหลายคนไม่น้อยที่อยากจะเป็นฮีโร่อย่างนั้น
แต่ถ้าฮีโร่ในชีวิตจริง เป็นเพียงคนธรรมดา ไม่ได้มีพลังพิเศษ แต่สิ่งที่พิเศษของพวกเขา คือ ความพยายาม ความฝัน ความมุ่งมั่น ความตั้งใจ ที่คอยเป็นแรงผลักดัน ทำให้พวกเขาไปถึงจุดที่หลายคนต้องการ หากศัตรูตัวร้ายไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นตัวเขาเอง ที่ต้องก้าวข้ามขีดจำกัดของตัวเอง ฮีโร่ที่แสนธรรมดานี้ต้องเจอกับบททดสอบมากมายเพื่อพิสูจน์ว่าพวกเขาพร้อมแล้ว ที่จะขึ้นเป็นฮีโร่โอลิมปิกคนต่อไป
“ไชโย…เหรียญทอง สมรักษ์ ถวายในหลวงครองราชย์ 50 ปี ทำสำเร็จสร้างประวัติศาสตร์ชัยชนะอันยิ่งใหญ่ของคนไทย จัดต้อนรับมโหฬารสมเกียรติ”
– หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ
วันที่ 4 สิงหาคม 2539 บาส-สมรักษ์ คำสิงห์ คว้าเหรียญทองโอลิมปิกมาให้กับคนไทยได้เป็นเหรียญแรกจากกีฬามวยสากลสมัครเล่น เป็นเวลากว่า 25 ปีที่ กีฬามวยสากลสมัครเล่นได้สร้างชื่อเสียงมากมายให้แก่ประเทศไทย ก่อนที่นักกีฬามวยสากลจะเป็นทีมชาติได้นั้น พวกเขาต้องฝึกซ้อมร่างกายในทุกๆ วัน
มีนักกีฬาหลายคน ที่ยอมสละช่วงเวลาวัยรุ่น เพื่อมาเป็นนักกีฬาทีมชาติ กีฬามวยจำเป็นต้องใช้ทั้งเวลาและร่างกาย เพื่อฝึกฝนมันให้แข็งแกร่ง การแข่งขันมันเกิดขึ้นทั้งกับตัวเองและผู้อื่น การที่พวกเขาติดทีมชาติแล้ว พวกเขาก็ต้องเข้าไปแข่งขันกับคนในทีม ดังนั้นพวกเขาจึงหยุดที่จะพัฒนาตัวเองไม่ได้ หากเมื่อพวกเขาหยุด สักวันหนึ่งแสงจากดาวดวงใหม่อาจจะบดบังพวกเขาได้ ภาพถ่ายชุดนี้จึงเกี่ยวกับการฝึกซ้อมของนักกีฬามวยสากลสมัครเล่นในแต่ละวัน ก่อนที่จะเข้าสู่สถานการณ์โควิด-19
06.30
กลุ่มนักกีฬาออกมารวมตัวกันในยามเช้า แสงอาทิตย์เริ่มฉายแสงออกมาจากปลายฟ้า เป็นเวลา 06.30 น. นักกีฬาเริ่มทยอยเดินเข้ามาในสนามหญ้า ที่ ศูนย์ฝึกกีฬาแห่งชาติมวกเหล็ก กว่าทุกคนจะมาครบก็เป็นเวลา 07.00 น. พอดี นักกีฬาตั้งแถว เริ่มกายบริหารร่างกาย พร้อมวอร์มอัพร่างกายไปด้วย เสียงลมกระทบกับกำปั้นดังขึ้น นักกีฬาเริ่มโยกตัวไปมาพร้อมกับออกหมัด พวกเขาเริ่มที่จะชกลม นั้นก็เพื่อฝึกไหวพริบและทักษะความว่องไวของร่างกาย
เวลาล่วงเลยมาถึง 07.30 น. นักกีฬาทยอยเดินไปที่ลู่วิ่ง โค้ชเริ่มพากันเดินไปประจำแต่ละมุมของสนาม เพื่อเริ่มการวิ่งรอบสนาม โค้ชเตรียมตัวเป่านกหวีดนักกีฬาเข้าประจำที่ เมื่อเสียงนกหวีดดังขึ้น เสียงฝีเท้าของนักกีฬาก็กระทบกับพื้นดินดังสนัน นักกีฬาทั้งหมดเริ่มออกตัววิ่ง พวกเขาต้องวิ่งทั้งหมด 3 เซ็ท คือระยะทาง 400 เมตร 600 เมตร และ 1200 เมตร เพื่อสร้างความทนทานของร่างกาย ให้พร้อมกับการขึ้นชก เมื่อการวิ่งจบลง พวกเขาก็เริ่มที่จะวอร์มดาวน์ ก่อนจะแยกย้ายกลับไปพักผ่อนรอซ้อมในรอบบ่าย
15.00
หลังจากพักผ่อน นักกีฬาต้องมารวมกันในโรงยิมพร้อมตั้งแถวเพื่อรอเฮดโค้ชมาอธิบายตารางฝึกในวันนี้ นักกีฬาเริ่มการวอร์มอัพร่างกายตัวเอง ก่อนที่จะเดินไปประจำกระสอบทรายรอบๆ โรงยิม เสียงดัง ปั้ง ของกำปั้นที่กระทบกับกระสอบทราย กระสอบทรายเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อจากกำปั้นนักกีฬาก่อนไหลร่วงลงพื้นตามแรงโน้มถ่วง เสียงชกกระสอบดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ไปเรื่อยๆจนถึงเวลาที่โค้ชกำหนด
โค้ชเริ่มใส่เป้าชกจับคู่กับนักกีฬา เพื่อทำการ ล่อเป้า เป็นการฝึกไหวพริบผ่านกับโค้ชที่มากฝีมือ โค้ชจะคอยแนะนำวิธีการชกต่างๆ ให้กับนักกีฬาด้วย
โปรแกรมต่อมาเป็นเวลาที่นักกีฬาต้องขึ้นชกกันบนสังเวียนจริง เรียกว่า การลงนวม เป็นการชกที่มีการนับเวลา การนับแต้ม เหมือนกันลงสนามจริง โดยคู่ต่อสู้จะเป็นนักกีฬาด้วยกันเอง นักกีฬาจะได้เรียนรู้ทักษะ สไตล์การชก เทคนิค ทั้งของตัวเองและของคนอื่น โดยที่โค้ชจะคอยเชียร์ คอยแนะนำอยู่ข้างล่าง
“เอ็งต้องสู้นะ เอ็งทำได้นะ”
เสียงคอยเชียร์ของเหล่าโค้ช ร่วมส่งเสียงเชียร์นักกีฬาลูกศิษย์ของตน เพราะนักกีฬาไม่ใช่ตัวพวกเขาที่เคยผ่านการลงสนามจริงมาแล้ว นักกีฬาจึงไม่สามารถออกหมัดได้ดังใจพวกเขา ดังนั้นการพูดเพื่อให้กำลังใจจึงเป็นวิธีที่โค้ชใช้กับนักกีฬา
กีฬาโอลิมปิกคงเป็นเหมือนด่านที่ยิ่งใหญ่สำหรับพวกเขา บ่าของพวกเขาต้องแบกรับความกดดันมากมาย ทั้งจากความกดดันจากตัวเอง ความกดดันจากนักกีฬาด้วยกัน และ ความกดดันจากคนไทยทั้งประเทศไว้มากมาย ถึงแม้จะแพ้หรือชนะ เราก็เชื่อว่านักกีฬาทุกคนได้ทำสุดความสามารถแล้ว เราขอเป็นแรงใจให้กับนักกีฬาทีมชาติไทยทุกคนให้สามารถนำเหรียญโอลิมปิกกลับมาให้กับคนไทยได้อีกครั้ง
